Zaterdag

Het is bij tijd en wijle lekker zonnig, een mooi moment om wat boodschapjes te halen.

Op de markt voor onze deur vind je haast geen etenswaar, wel fietsbandplakspul en dat soort Weerselose markt dingen.

Er is ook een standje van een gitaardocent die adverteert met 2 voor de prijs van 1 als ouder en kind samen komen lessen. Goed initiatief! Motiveer je kinderen om muziek te maken, misschien komt zelfs de koningin nog eens kijken! Je weet maar nooit.

Voor de goed verstaander: Without music life would B♭

Over muziek gesproken; we lopen langs een moeder en haar dochter die maar niet kan kiezen. Tell me what you want, zegt moeder ietwat dwingend. So, tell me what you want, what you really, really want!! is daarop de reflex bij zowel Magda als mij en we huppelen stiekem op de maat verder.

Dat gaat dan vanzelf over in Zet je beste beentje voor, zing het laag en luid in koor, stappen wij voorbij, ga dan gauw opzij want een olifant loopt door.. Een zaadje dat Koen heeft geplant toen we samen bij Bob met het zoveelste gedemonteerde lange keukendeel van twee hoog naar beneden liepen. Het volgende PTKS symptoom ben ik bang.

Onderweg passeren we een alleraardigst boekenwinkeltje, met mooie kaartjes en zo. En kranten natuurlijk.

Op de een of andere manier belanden we tegenwoordig steeds bij de baby spullen, hoe zou dat toch komen? Rompertjes bij Marks & Spencer en babykaartjes in dit winkeltje.

In een van de kaartjes die we bekijken staat een super lief, heel mooi geschreven versje. Als ik vanuit mijn enigszins vochtige ooghoek opzij kijk zie ik dat ik niet het enige watje ben hier. En dan moeten de kleintjes nog geboren worden!

Bij supermarkt Waitrose is het kneiter druk. Het is misschien ook niet zo handig om op zaterdag boodschappen te gaan doen als je de tijd aan jezelf hebt. Maar met een heerlijk cooked breakfast op zondag in het vooruitzicht wil je de ingrediënten natuurlijk wel in huis hebben. Naast de worstjes, bacon en champignons vinden we hier ook nog black pudding. En kwark voor Magda.

Voor nu bij de koffie hebben we een Danish pastry meegenomen. Even een bakkie doen en mensen kijken vanuit ons appartement.

En we moeten erg lachen om dit plaatje dat Marjolein met ons deelt.

Het Britse weer in een notendop. Van zonnig naar gitzwarte luchten naar bewolkt met een zonnetje. Regenboogje erbij...

In de blauwe periodes maken we steeds een wandelingetje, bijvoorbeeld naar het Romsey War Memorial Park, waarbij we min of meer per ongeluk langs een voormalig weeshuis komen.

Hallo, ik ben Michel en ik ben verslaafd.

Hallo Michel.

Er is gisteren in Winchester Cathedral zelfs nog voor me gebeden, let's pray for each person who is struggling with addiction... Skip mij maar vriend, deze verslaving is voor mij niet echt een struggle really.

Maar verslaafd ben ik wel degelijk een beetje. Verslaafd aan de werken van Bach, de Matthäus Passion in het bijzonder. Voor mij is dat meer het begin van een nieuw jaar dan de jaarwisseling zelf. Het valt ook samen met de lente, het begin van het motorseizoen, het is langer licht en meer van dat moois.

Meestal ga ik het palmpasen weekend zelfs 2x naar een uitvoering. Zaterdagavond in de mooie St. Plechelmusbasiliek in Oldenzaal waar het klinkt zoals Bach het denk ik heeft bedoeld. Het jongenskoor staat daar hoog achterin de kerk waardoor de ijle stemmen als engelen over je heen komen en zich mengen met het grote koor dat voor staat. (don't get me started)

Zondags gaan we dan traditiegetrouw met 3 generaties naar het Musis Sacrum in Arnhem. Iedereen heeft recht op zijn eigen afwijkingen denken we dan maar.

Dat gaat dit jaar om meerdere redenen niet door, maar laten ze hier in Romsey nu de Johannes Passion uitvoeren!

Het is dit jaar precies 300 jaar geleden dat de Johannes Passion voor het eerst uitgevoerd werd. Waarschijnlijk ook de reden dat zowel in Oldenzaal als Arnhem ook deze wordt uitgevoerd in plaats van de Matthäus.

Ik ga lekker alleen, je moet elkaar immers niet téveel plagen. Ook aan Magda's masochisme zit uiteindelijk een grens. Er is vast wel iets op TV vandaag.

Bij het bestellen van het kaartje was het nog een beetje gokken hoe de plaatsen precies waren ingedeeld, maar ik werd door de vrijwilligster naar een mooi plekje begeleid.

Eerlijk gezegd was het andersom, ik kon haar aanwijzen waar ze mij naartoe mocht brengen. Ik hoop op die leeftijd ook nog vrijwilligerswerk te mogen doen denk ik dan altijd maar.

Het was een mooie uitvoering, een zalfje voor de ziel, waarbij het een kwartiertje voor het eind nog even spannend werd toen een koorlid onwel werd en onder de arm werd afgevoerd door de twee zangers die naast hem stonden.

Het is denk ik uiteindelijk wel goed gekomen, ik heb de Hearty Starty niet van de muur gehaald zien worden.

< < <

^^^

> > >