Vrijdag

De wekker drukken we nog maar een keer uit. We hebben aardig lopen spoken vannacht en elkaar constant afgewisseld op het toilet. Geen idee waar we zo beroerd van zijn geworden. De Cornisch pasty die we gisteren hebben gegeten kan het haast niet zijn, want dan hadden we eerder op de avond al last gehad, lijkt ons. Bacterietje opgepikt in de pub dan misschien?

Wel handig als de toiletruimte zo compact is dat je kunt blijven zitten en toch boven de wastafel kunt hangen. Maar goed, laten we het gezellig houden.

We nemen nog een paracetamolletje, een stukje toast met een kop thee en gaan nog even terug naar bed.

Na een paar uurtjes gaat het al een stuk beter, we gaan alsnog naar Winchester.

De auto geparkeerd lopen we gelijk maar naar Winchester Cathedral, we bekijken het centrum dan daarna wel. Tegen die tijd maar eens zien hoe het dan met de tijd staat.

Beste jongen wel, dit kerkje! Een van de grootste kathedralen van Engeland.

We kopen ieder gelijk maar een jaarkaart, al was het maar omdat er geen andere opties zijn. Dus als er iemand het komende jaar die kant op gaat, just give us a shout.

We maken geen gebruik van de (best wel veel) tour guides die beschikbaar zijn. Voor ons is het vooral de sfeer en de serene stilte wat ons trekt. Op ons gemakkie tot ons nemen wat we mooi vinden.

We hoeven niet precies te weten welk deel van de kathedraal uit welke tijd stamt, wie precies wanneer hier bisschop was en wie onder welke steen ligt. Wat ons wel interesseert zoeken we zelf dan wel op.

Maar zo makkelijk komen we daar vandaag niet vanaf. Achter elke pilaar lijkt een vrijwilliger op ons te loeren en als we in een straal van 10 meter komen, zitten we vast in hun web. Best lastig want ze zijn echt super vriendelijk, houden overduidelijk van hun kerk en nemen hun taak uiterst serieus. Je wil dan gewoon niet zeggen; dank je, maar we redden onszelf wel.

Om het bijzondere plafond goed te kunnen bekijken zonder jezelf een nekhernia te bezorgen is er een spiegel geplaatst.

Een geleend plaatje van de schitterende bibliotheek, de Morley Library, waar niet gefotografeerd mocht worden. De vrijwilligster van dienst hield ons hier een minuut of 10 vast. Toen anderen in haar web liepen zagen wij kans te ontsnappen.

Bijzonder ook wel, is het verhaal van William Walker.

Aan het begin van de 20e eeuw kreeg het gebouw te lijden onder wateroverlast. De funderingen van de zuidelijke en oostelijke muur werden versterkt door de duiker William Walker, die tussen 1906 en 1912 zes uur per dag in complete duisternis werkte tot een diepte van zes meter. Aan hem is het te danken dat delen van de kerk niet zijn ingestort. Hij werd hiervoor onderscheiden met de Royal Victorian Order. (Wikipedia)

De laatste horde was de rollator van vrijwilligster nummer 87 die pontificaal geparkeerd stond in het gangpad, op een grafsteen. Did you notice the stone of Jane Austen? Jane Austen? Really? O kijk Magda, Jane Austen!! Maar ze was zo aandoenlijk trots!

Eenmaal weer buiten kunnen we wel wat maagvulling gebruiken. Dat vinden we bij een bakkerszaakje. Laat dat nu precies dezelfde zijn die we hier in Romsey zo'n leuk typisch bakkerijtje vonden... Blijkt het gewoon een keten hier in zuid Engeland te zijn.

De jongen die ons helpt is extreem extravert. We gokken dat hij iets in het theater doet of zo. Als we rustig aan onze thee zitten daagt een van zijn collega's hem overduidelijk uit. Can you do dramatics?

Nou, dat kan hij!! Compleet over de top gilt hij het uit alsof hij een overlijdensbericht heeft gekregen. We schrikken ervan, maar daarna ligt natuurlijk de hele zaak in een deuk. Wel knap!

Buikje gevuld maken we een stadswandeling naar The Great Hall, de laatste overblijfselen van Winchester Castle. Hier vind je ook hét symbool van de mythe van King Arthur, de ronde tafel.

Cultuurdingetjes op tijd afgevinkt lopen we nog een rondje door de stad.

Om 17:30 is er een avondmis in de Winchester Cathedral. Evensongs, met een jongenskoor dus. Thuis ook wel liefkozend 'spokenmuziek' genoemd omdat die ijle stemmetjes kunnen klinken alsof het tocht en spookt in huis.

We vervoegen ons voor de tweede keer vandaag bij de kathedraal. Hebben we de workout ook gehad voor vandaag. Staan, zitten, knielen, staan, zitten...

Je moet ervan houden realiseer ik me, maar ik vind het mooi.

Terug in Romsey nemen we een afhaalmaaltijd mee op weg naar ons appartement en nestelen ons voor de TV. Eens kijken of er nog nieuws is vandaag.

De pub slaan we maar een dagje over.

< < <

^^^

> > >