Donderdag
Vandaag hebben we eigenlijk geen plannen. We staan op ons dooie akkertje op en genieten van een uitgebreid ontbijt waarna we een wandelingetje door de stad maken.
Het zal geen verrassing zijn als ik zeg een taalliefhebber te zijn. Voor de Britse manier van spreken heb ik een extra zwak. De manier waarop ze dingen zeggen zonder ze te zeggen, en hun soms zo bloemrijke taalgebruik is voor mij smullen. Ik kan dan ook erg genieten van gesprekjes die ik terloops meekrijg op zo'n dag.
De uitdrukking picture-perfect perfection die vandaag langskwam, het Pinchpenny house van de tax collector, of de oude dametjes die de eendjes proberen te voeren terwijl die sukkels (de eendjes) zich mee laten drijven met de stroom. Silly old buggers they are!
De moeder die zich verontschuldigt voor haar lively zoontje; Spencer can be a bit of a cheecky little chappy sometimes. Zoveel mooier dan, 't is een druktebol soms. Toch?
Maar de mooiste vandaag is zonder twijfel van een fris stralend meisje van rond de 20 in de charity shop waar wij een tafelkleedje vinden. Zij zoekt een schort.
Enthousiast vertelt ze over volwassen worden en zelfstandig wonen. I’ve come to an age that I really need to have an apron zegt ze heel blij en opgetogen, met ook nog eens een schitterend accent. Hoeveel mooier is dat dan; hebben jullie ook schorten?
Als kersje op de taart voegt ze daar ook nog aan toe; I got a blender for my birthday and I was beyond happy!!
Word ik blij van!
