De wekker gaat om 7:45, voor ons best vroeg als we op vakantie zijn, maar vandaag staat Isle of Wight op het programma en daarvoor moet je met de boot.
We rijden naar Lymington door het mooie New Forest National Park, waar groot vee, zelfs paarden en ezels gewoon loslopen. Misschien komen die paardrijlaarzen dan toch nog van pas?
Bij Wightlink, de ferry maatschappij die op Wight vaart, staan we bij de automaat als we worden aangesproken door een jonge dame. Boeken kan ook wel bij haar zegt ze.
Ietwat melig vragen we haar vanaf welke leeftijd die seniorenkorting van toepassing is die op de automaat als optie staat. Vanaf 60 jaar dus... Het is een raar gevoel moet ik toegeven. Top dat we 25% korting krijgen op de oversteek, maar dat wij dus officieel 'senioren' zijn geworden komt ook wel een beetje aan. Je bent zo oud als je je voelt klopt dus toch niet helemaal.
Met ons oude-mensen-kaartje rijden we terug naar de ingang om het te laten scannen. Daar blijkt dat het tickets zijn voor voetpassagiers, niet voor een auto. Terug naar de balie, bijbetalen voor de auto en weg seniorenkorting, want die geldt niet voor auto's.
Na ietsje meer dan een half uur varen staan we op Wight. De thee hebben we niet eens opgekregen aan boord. Eerst maar eens naar de beroemde Needles. Te zien op zowat elke foto die je van Wight ziet.
Het is, zoals heel vaak bij dit soort bezienswaardigheden, een beetje een kermis. Letterlijk zelfs met draaimolentjes en al. We zijn nog voor het seizoen, het parkeren is gratis en de attracties zijn niet in bedrijf, maar hier willen wij in het hoogseizoen denk ik niet zijn.
Vanaf de parkeerplaats lopen we naar The Old Battery, vanaf waar je the Needles goed kunt zien. Een tegemoet komend stel spreekt ons aan en vraagt of we hier weleens vaker zijn geweest.
Als je namelijk het toeristische pad blijft volgen moet je £ 8,50 aftikken, zegt ze. For nothing really. Je gaat een gang door, ziet wat kanonnen en The Needles dan. Maar als je daar het wandelpad volgt kom je aan de zijkant en is het uitzicht nog mooier ook! Gratis!
Yep, she's the Isle of Whight tourist board, zegt haar man gekscherend, maar ook een beetje trots.
Geen idee wat de prijs zal zijn met senioren korting, maar wij gaan voor gratis! Het uitzicht is inderdaad schitterend!
Volgende stop is St Catherine's Lighthouse, wat we vooral op afstand bewonderen. Er wordt daar gewerkt en we hebben niet het idee dat het de hele wandeling waard zal zijn. We hebben ook wel een beetje trek eigenlijk.
Magda, mijn super navigator, vindt op internet een leuk tentje. Lady Scarlett's Tea Parlour, aan de Esplanade (promenade) in Ventnor.
Geheel in 1940 stijl, oftewel Travel Back in Time with Ventnor’s Own 1940’s-era Tea Room! zoals ze het zelf aanprijzen. Super leuk! En lekker, met een schitterend zicht op de zee, die bijna haar hoogste punt bereikt heeft.
Na hier een uurtje gezeten te hebben gaan we weer verder. We gaan eens kijken bij St. Boniface, een kerkje uit de 11e eeuw. Een deel zou zelfs al uit de 7e eeuw stammen.
Inderdaad oude meuk waarbij veel authentieke details bewaard zijn gebleven, maar hier is dat een pluspunt. En van inbussleutels hadden ze toen sowieso nog niet gehoord. Alhoewel, waren de Vikingen er ook niet rond die tijd?
We verplaatsen ons daarna rustig weer een beetje richting Yarmouth, vanaf waar we weer terug zullen varen.
Als je met Magda reist kom je zelden of nooit te laat en zo kan het gebeuren dat we nog net met een bootje eerder mee kunnen. Maar dan ook nét! De achterwielen staan nog niet op het schip of de klep gaat al omhoog.
In Romsey parkeren we de auto net buiten het centrum en doen we de Phoenix aan voor een hapje en een drankje. Afsluitend lopen we de laatste paar honder meter naar 'huis' waar we lekker in de bank crashen. Voetjes omlaag omhoog...
