Dinsdag

Dan denk je misschien; de laatste dag, daar komt de apotheose, the grand finale!

Niets is minder waar, sorry, het was best een rustige dag eigenlijk.

We hebben Bob een klein beetje geholpen bij het uitzoeken van zijn gordijnen door de fotootjes van de stalen die hij appte te helpen beoordelen.

Vandaag kwam iemand met een stalenboek het een en ander opmeten. Naderhand hebben we nog even gefacetimed om het nog even na te bespreken.

Bob en ik weten nu ook hoe je 'taupe' uitspreekt. Every day is a school day blijkt maar weer.

Vervolgens zijn we toch maar even teruggereden naar Southampton, naar Mamas & Papas, een soort Prenatal.

Gisteren spotte ik die winkel maar was het 'nee joh, hoeft niet', maar blijkbaar was de nieuwsgierigheid toch ietsje groter dan dat. En gisteren de onrust om de stad uit te gaan ook denk ik.

Maar als ik ooit nog 'die blik' krijg bij een Apple Store...

Enfin, met voor onszelf twee dekentjes, voor in de box, bedje, op de bank, whatever, any excuse will do, en een kleinigheidje voor de kleintjes, rijden we snel weer terug naar Romsey.

Daar aangekomen regent het inmiddels.

Op onze weg naar 'huis' komen we langs een piep klein tentje, Tea Cups. Heel truttig allemaal, maar daar houden wij van...

Magda kiest de Easter Cream Tea, met chocolade en paaseitjes en al.

You ain't seen nothing yet want de buien verplaatsen zich richting noord-west. Er komt heel veel troep vanuit Frankrijk zullen we maar zeggen.

Tussen Tea Cups en thuis duiken we wederom dat winkeltje met mooie inpakpapiertjes in, want die cadeautjes kun je natuurlijk niet zomaar geven. Blijkbaar.

Vanaf nu wordt het wat spastisch, want hoe houd je in zo'n bui de papiertjes dan weer droog?

Snel toch ook nog even bij Boots naar binnen om te kijken naar een leesbrilletje. Die van mij is gisteravond gesneuveld.

Thuis heb ik een laatje vol met die dingen, maar hier is het nu wel een beetje pielen met mijn zonnebril met leesgedeelte.

Het staat misschien wel Rock & Roll, opa met een zonnebril in de regen als hij wat wil lezen, maar praktisch is het niet. Magda ontfermt zich voor nu maar even als voorleesmoeder over mij, zeker als we zien dat die Chinese wegwerpbrilletjes, die bij ons bijna gratis zijn, hier £15,00 oftewel €18,00 per stuk kosten! (of ƒ40 in echt geld, zoals vriend Ad dat altijd zo mooi zegt)

Ter afsluiting van deze vakantie gaan we eten bij The Old House At Home, die hadden we nog niet gehad. Eenmaal binnen kunnen we wel merken dat het een pub is voor de meer welgestelden.

Dat merk je aan het interieur, dat een country side uitstraling heeft, maar ook aan de mensen die er komen.

Twee heren van stand hebben samen een geanimeerd gesprek als een oude bekende binnenkomt. How are you doing today, you old sausage? vraagt hij met zo'n mooi posh accent.

Ook achter mij zit een gezelschap met de zelfde manier van spreken. Een heel verhaal, met een positieve uitkomst, wordt afsluitend samengevat met so, yes... yappy dappy!

Sorry, ik laat me gaan realiseer ik me, maar ik kan daar erg van genieten.

Routinematig check ik nog even in de DFDS app of er bijzonderheden zijn of dat we gewoon om 15:00 kunnen varen. Dat blijkt dus 14:00 te zijn. Dat geklungel met dat uurtje tijdsverschil ook altijd.

Wel blij dat ik het nu zie en niet morgen onderweg. Scheelt een paar graadjes in de sfeer.

Morgen zal er weinig te melden zijn, dus dit is het laatste berichtje op deze site voor nu. Leuk dat jullie mee lazen en als we weer onderweg gaan melden we ons uiteraard weer!

Cheerio!

< < <

^^^